La Dive Bouteille #1
La Dive Bouteille. Tot voor kort had ik hier nog nooit over gehoord. Een rondje Google leert me dat ‘compagnons de la dive bouteille’ een Franse uitdrukking is voor wat wij gewoon ‘zatlap’ noemen. Kan kloppen, want La Dive Bouteille is de naam van een grote natuurwijnbeurs in de Loirestreek. De plaats van het feest is het kasteel van Brézé. Of beter gezegd: het fort onder het kasteel. Een uit de rotsen gehouwen ondergronds fort met daar bovenop een renaissancekasteel, hieraan had deze verloren gelopen diva met haar smaakpapillen op scherp zich niet verwacht.
Ook de wijnmakers voelen zich helemaal thuis in de onderaardse keldergangen. Elke wijnmaker staat achter een grote houten wijnton met daarop een tiental flessen en een spuwemmer. In het wijnglas dat ik aan de ingang krijg gaat het ene scheutje na het andere. Ik proef. Eerst nog wat bedeesd maar al snel zuig en smak ik even ongegeneerd als de andere bezoekers. Eigenlijk vind ik al die wijnmakers best stoer. Door met hen te praten besef ik dat hun persoonlijkheid in elke fles zit. En terwijl ze er zelf bijstaan velt iedereen hier vandaag genadeloos zijn oordeel over. Respect.
Maar wat ik vandaag vooral leer is dat wijn maken een evenwichtsoefening is. Er moeten voortdurend keuzes gemaakt worden. En dit begint al in de wijngaard. Een voorbeeld? Als druiven veel zon vangen, dan maken ze soms te veel suiker aan. Om er voor te zorgen dat dit niet gebeurt, worden de blaadjes van de druiventros geknipt. Want de suiker in de druiven wordt aangemaakt door fotosynthese. Of het probleem hiermee opgelost is? Neen. Want als er teveel groen wordt weggeknipt zijn de druiven niet meer beschermd tegen de zon en verbranden ze. Iets anders wat ik niet wist is dat druiven meestal niet geplukt worden wanneer het net geregend heeft. Er zit dan te veel vocht in waardoor de wijn flets kan worden. Toch kiezen sommige wijnmakers ervoor om rijke druiven pas te oogsten na een flinke drets regen omdat dit ervoor zorgt dat de wijn fraicheur of frisheid krijgt.
En zo zou ik nog wel even door kunnen gaan. Maar laat ik het erop houden dat ik me, na een paar uur hard proeven en luisteren, bedenk dat er de laatste maanden toch wel heel schone flessen wijn mijn revue passeren. Misschien is dit wel voer voor een nieuwe reeks? Hoe deze er juist uit moet zien, daar ben ik nog niet uit. Hier moet ik het eerst met Barbara over hebben. Maar ik houd jullie op de hoogte. Beloofd!
l