Aux Deux Amis

Zoals Jo beloofde, gingen we het nog eens uitgebreider hebben over Aux Deux Amis, een wijnbar/bistro in 45, rue Oberkampf. Eén van onze favorieten plekken in Parijs.

Jo en ik maken er zaak van met grote regelmaat (zoveel regelmaat als onze timing en budget toelaat) naar Parijs te gaan. Met de trein ben je op 1u20 vanuit Brussel in Parijs. Van het moment dat je de glazen hal van Gard du Nord binnenwandelt, ben je mentale mijlen verwijderd van je dagelijkse besognes. Af en toe is dat nodig.

En zo, geheel in lijn van die filosofie, ben ik net terug van 2 dagen Parijs. Voor de enige avond dat we er waren, reserveerde ik voor mijn mama en zusje bij Aux Deux Amis. De sfeer is die van een café, met een drukte die je bij ons niet snel zal aantreffen. De mannen die opdienen zijn van een nukkige innemendheid, waar ze bij ons maar zelden mee wegkomen. Het eten is simpel en bereid met goede producten. De wijn is natuurlijk, en aan het glas te krijgen. En tot slot is het interieur ook te gek. Een pilaar vol spiegeltegeltjes en neon, véél neon.

Deze keer passeerde op onze tafel een bordje Bellota ham, wijting met rode biet en zure room, eend met ricotta en tuinbonen, gegrilde inktvisjes met polenta en mozarella burrata met een sardientje.

De porties zijn klein. Voor een aperitief volstaat ééntje, aan de toog bij je glas wijn. Als avondmaal heb je er twee of drie van doen. Je bestelt ze best in verschillende rondes. Dit is een wijze les voor wie er zou willen gaan eten.

Want toen Jo en ik er de eerste keer aan tafel zaten, bestelden we enthousiast 6 gerechtjes. De ober bracht ze ook effectief alle 6 op hetzelfde moment. Al die bordjes pasten zelfs niet op onze tafel. We kregen een blik van ‘tja, als je ze allemaal tesamen bestelt, krijg je ze ook allemaal tesamen’ – die nukkigheid waarvan eerder sprake recht in uw gezicht.

Wij lieten het niet aan ons hart komen, zetten elk een bordje onder onze stoel op de grond, en begonnen aan onze fles wijn. Toen die leeg was, en we nog een glaasje bij het dessert bestelden, waren we al verbroederd met de obers – die innemendheid waarvan eerder sprake. En deze keer lieten we ons niet meer strikken.

Veel lekkere wijn, simpel eten, een beetje attitude en vooral geen gedoe. Een plek waarvan ik droom om er zo eentje in eigen stad te hebben.