brood

Het is zaterdag, een stuk na middernacht en ik sta zuurdesempannenkoeken te bakken om mijn overschot zuurdesemstarter op te werken. Eén van die momenten waarop mijn huisgenoten langs de keuken lopen en zelfs geen moeite doen om te vragen of alles ok is. Dat is het duidelijk niet. Zij gaan de stad in voor een verfrissend pintje, ik veeg het zweet van m’n voorhoofd en vraag me af hoe het zo ver is kunnen komen.

Toen ik de bloem en het water voor mijn eerste starter mengde, dacht ik dat ik vreselijk rustig ging worden van brood bakken. Ik had visioenen van een leven met een immer kalme buikademhaling, van weekends die zich zouden uitstrekken als zeeën van tijd – ontdaan van onhaalbare planningen, van tevreden zijn met kleine dingen, van genoegen nemen met minder.

Deeg dat soepel opveert bij het kneden, zachte wolkjes bloem die weer nederdalen op het werkvlak, een dampend brood dat in twee wordt gebroken en een perfect kruim onthuld: dit soort beelden voltrekken zich in slow motion in mijn hoofd.

En uiteraard zou ik zuurdesem bakken. Natuurlijke gisten! Fermentatie! Ik had net het hoofdstuk over brood in Cooked van Michael Pollan gelezen en ik was een believer geworden. De smaak van zuurdesembrood is complexer, de textuur is vochtiger, het brood houdt langer en er is al een pre-digestion opgetreden. Dat komt er op neer dat door het fermenteren, het graan al deels is omgezet – zo zijn er minder gluten te vinden in zuurdesem en meer aminozuren.

Ja, ik zou elke week één prachtig zuurdesembrood bakken. De geur zou als een spookje uit de oven kruipen om mij op mijn schouder te tikken om me te laten weten dat er weer een prachtig exemplaar met knisperende donkerbruine korst op me ligt te wachten.

Tartine Bread from 4SP Films on Vimeo.

Dat was alvorens ik zuurdesembroodrecepten begon te lezen. Bleek dat ik van brood vreselijk kregelig werd. Zelfs niet van het bakken zelf, alleen nog maar van het lezen van de recepten. Teveel stappen, teveel handelingen, te ingewikkelde kneedtechnieken!

Omdat ik mijn hoofd er niet helemaal rond krijg, maak ik een schema van het broodrecept van zuurdesem-guru Chad Robertson van Tartine Bakery (San Francisco). Het heeft acht stappen en van het moment dat het deeg gemaakt wordt, tot moment dat het in de oven mag zit een tijdspanne losweg acht uur. En al die tijd moet je dicht bij je deeg blijven, om het te kneden, te draaien, te vormen en te kerven. Ik kan me de laatste keer niet herinneren dat ik acht uur aan één stuk thuis was – wakker. Ik zou dus mijn eigen recept ontwikkelen – een recept voor de luie huisvrouw zou mijn moeder zeggen. Een haalbaar zuurdesembroodrecept voor de werkende vrouw – dat zou een mooie titel zijn me dunkt.

De voorbij weken liep ik de kantjes van elk zuurdesemrecept op zoek naar het ultieme brood voor niet-perfectionisten. Een brood dat gewoon goed genoeg is. Ik onthul het hier van zodra het op punt staat, beloofd.