Mission Street Food

Het boek waar ik het hardst mee heb gelachen tijdens mijn vakantie is Mission Street Food / Recipes and Ideas from an Improblable Restaurant. De enige doelstelling van de twee weken rust was mij een weg lezen doorheen de toren boeken die zich had verschanst onder mijn bureau.

Het Mission Street Food boek bestelde ik na onze trip naar Mad Food Camp, waar we Danny en Anthony de eerste keer zagen. Ze zaten toen aan het tafeltje naast ons te eten in Relae. We hadden geen idee wie die twee waren en waren vooral onder de indruk van de blonde ombre van Danny.

De volgende dag zien we ze terug op het sprekerspodium. Anthony en Danny blijken in San Francisco een restaurant te hebben. Op ’t eerste zicht niets bijzonders, ware het niet dat het een non-profit restaurant is, dat ze gestart zijn met een tacokraampje op een straathoek en hun bekendheid te danken hebben aan het clevere gebruik van sociale media…

Een paar jaar geleden krijgt Anthony, die fulltime als kok werkt, het idee om op zijn vrije avond een taco-truck af te huren. Het lijkt hem wel een leuke manier om zijn vrije tijd door te brengen: Karen, zijn vrouw die docent is aan de universiteit, kan de bestellingen opnemen, hij kookt en ondertussen kunnen ze wat bijkletsen.

En zo geschiedde. Maar zo relax als Anthony het zich had voorgesteld, zo hectisch wordt het de eerste keer dat ze het kraampje opendoen. Via sociale media en blogs had het gerucht zich verspreid dat een chef upscale food zou serveren in een kraampje ergens in het Mission District.

Uren op voorhand staat er al een lange rij foodies te wachten, terwijl Anthony nog maar net een parkeerplaats heeft kunnen bemachtigen en zijn vrouw nog op de terugweg is van haar werk. Ze serveren er veredelde broodjes, met ronkende namen als Mission Melt, King Trumpet en PB&J, die in een mum van tijd uitverkocht zijn.

Na een maand krijgen ze ruzie met een buurman en moeten ze op zoek naar een andere locatie voor hun wekelijkse hobby. Op zoek naar een nieuwe oplossing, bedenkt Anthony dat ze 1 dag per week een restaurant in de buurt kunnen afhuren. Ze laten hun oog vallen op een smoezelig Chinees restaurant. De Chinese chef moet wel zijn take-out bestellingen nog kunnen klaarmaken, dus de keuken is gedeeld terrein. Mission Street Food is geboren.

Er worden wat vrienden opgescharreld om de bestellingen op te nemen en af te wassen, en zonder veel voorbereiding gaan ze hun eerste avond als restaurant in. Er is geen systeem, de helft van de gasten krijgt het verkeerde eten en het bier is warm. Maar Karen en Anthony amuseren zich en zijn vastbesloten door te gaan. En het publiek staat weer aan te schuiven tot om de hoek…

Vanaf dit moment gaat het als een trein. Het publiek houdt wel van hun ongedwongen stijl en gaat mee in hun constante transformaties. Dat ze bij MSF houden van wat afwisseling is wel duidelijk: nadat ze het restaurant hebben omgevormd tot een non-profit organisatie (de netto winsten worden gedoneerd aan de voedselbank), nodigen ze elke week een gast-chef uit die een thema mag kiezen. En wanneer ze daar voldoende van hebben geleerd, bedenken ze het concept van hommage-diners.

De hommage, waarbij ze 1 culinaire grootmeester ‘imiteren’, lijkt hen een goede manier om zich bij te scholen. Een soort autodidactische versie van een echte stage in een toprestaurant. Niet dat ze al ooit in, pakweg, Noma gaan eten zijn; daar hebben ze het budget niet voor, maar aan de hand van foto’s en gedetailleerde beschrijvingen van menu’s die ze vinden op het internet werken ze een aantal gerechten uit. De gasten in het groezelige eetzaaltje die avond krijgen verfijnde bordjes in de stijl van Redzeppi voorgeschoteld.

Het verhaal van deze lichtjes geschifte bende, die met hard werk en veel humor hun eigenaardige ideeën realiseren (want ze houden het niet enkel bij MSF, ze openen ook nog een hamburgertent, een chinees en een gastronomisch restaurant), is aanstekelijk. Net als de recepten, die in dezelfde spirit alle stijlen en keukens door elkaar zwieren, zonder enig respect voor traditie of gewoonte. Het geheel straalt een lichte anarchie uit die je goesting geeft om een heel hoog gegrepen plan met de nodige humor aan te vatten.